Kwestia żywności zafałszowanej w ustawodawstwie polskim uregulowana została w dwóch aktach prawnych: ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2020 r. poz. 2021 ze zm.) oraz ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2178 ze zm.)
W myśli pierwszej ze wspomnianych wyżej ustaw środek spożywczy zafałszowany to produkt, którego skład lub inne właściwości zostały zmienione, a konsument nie został o tym poinformowany w sposób określony w przepisach rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz.U. L 304/18 z 22.11.2011 ze zm.), albo środek spożywczy, w którym zostały wprowadzone zmiany mające na celu ukrycie jego rzeczywistego składu lub innych właściwości. Za żywność zafałszowaną uważa się w szczególności produkty, do których dodano substancje zmieniające ich skład lub obniżające wartość odżywczą, odjęto składnik lub zmniejszono zawartość jednego lub kilku składników decydujących o wartości odżywczej lub innej właściwości środka spożywczego, dokonano zabiegów, które ukryły ich rzeczywisty skład lub nadały im wygląd środka spożywczego o należytej jakości albo też produkty, w etykietowaniu których niezgodnie z prawdą podano ich nazwę, skład, datę lub miejsce produkcji, termin przydatności do spożycia lub datę minimalnej trwałości albo w inny sposób nieprawidłowo je oznakowano, a te działania wpłynęły na bezpieczeństwo środka spożywczego (art. 3 ust. 3 pkt. 45 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia).
Natomiast w świetle przepisów ustawy o jakości handlowej jako artykuł rolno-spożywczy zafałszowany kwalifikować należy produkt, którego skład jest niezgodny z przepisami dotyczącymi jakości handlowej poszczególnych artykułów rolno-spożywczych. Także żywnością zafałszowaną będzie produkt, w którym zostały wprowadzone zmiany, w tym też zmiany dotyczące oznakowania, mające na celu ukrycie jego rzeczywistego składu lub innych właściwości, o ile ww. niezgodności lub zmiany w istotny sposób naruszają interesy konsumentów finalnych, w tym w szczególności jeżeli: dokonano zabiegów, które zmieniły lub ukryły jego rzeczywisty skład lub nadały mu wygląd produktu zgodnego z przepisami dotyczącymi jakości handlowej, albo w oznakowaniu produktu zamieszczono niezgodną z przepisami dotyczącymi jakości handlowej poszczególnych artykułów rolno-spożywczych albo niezgodną z prawdą nazwę lub też wskazane zostały niezgodne z prawdą dane w zakresie składu, pochodzenia, terminu przydatności do spożycia lub daty minimalnej trwałości, zawartości netto lub klasy jakości handlowej (art. 3 pkt. 10 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych).
Jeśli oznakowanie produktu zakwestionowane zostanie na podstawie przepisów ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, należy się liczyć przede wszystkim z sankcją karną, nałożoną na podstawie art. 97, zgodnie z którym: kto produkuje lub wprowadza do obrotu środek spożywczy zepsuty lub zafałszowany, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Jeżeli sprawca dopuszcza się przestępstwa zafałszowania w stosunku do środków spożywczych o znacznej wartości, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 3.
Natomiast uznanie produktu za tzw. środek spożywczy zafałszowany na podstawie przepisów ustawy o jakości handlowej wiąże się z karą pieniężną w wysokości nie wyższej niż 10% przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary, nie niższej jednak niż 1000 zł (art. 40a ust. 1 pkt. 4 ustawy o jakości handlowej). Ponadto należy liczyć się z tym, że decyzje wydawane w oparciu o przepisy ww. ustawy podaje się do publicznej wiadomości – są one publikowane na stronie IJHARS
