Wprowadzane do obrotu środki spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, zarówno te wynikające z przepisów, jak i wynikające z deklaracji zamieszczonych przez producenta, dystrybutora albo importera na etykiecie oraz w materiałach promocyjnych. Zasadniczą regulacją prawną w tym zakresie jest ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2178 ze zm.).
Na jakość handlową środka spożywczego składa się wiele elementów, takich jak właściwości organoleptyczne, fizykochemiczne oraz mikrobiologiczne w zakresie technologii produkcji, wielkości lub masy, oraz wszelkie wymagania wynikające ze sposobu produkcji, opakowania, prezentacji i oznakowania, które nie zostały objęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnymi lub fitosanitarnymi (art. 3 pkt. 5 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych).
Kontrolą jakości handlowej środków spożywczych zajmują się organy Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno – Spożywczych.
Wprowadzenie do obrotu środka o nieodpowiedniej jakości handlowej wiąże się z szeregiem skutków prawnych, w tym także nakazem zmiany oznakowania, zakazem wprowadzania do obrotu lub nałożeniem na podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze kary pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno-spożywczych do obrotu, nie niższej jednak niż 500 zł (art. 40a ust. 1 pkt. 3 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych; art. 29 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych).
