Przedsiębiorstwa uczestniczące w łańcuchu produkcyjno-dystrybucyjnym zobowiązane są do przestrzegania wielu wymogów z zakresu bezpieczeństwa, higieny oraz znakowania środków spożywczych, wynikających zarówno z prawa unijnego, jak i szczegółowych regulacji krajowych.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 031 z 1.2.2002, s. 1 ze zm.) to właśnie na tych podmiotach ciąży obowiązek zapewnienia zgodności produkowanej, transportowanej, przechowywanej i sprzedawanej przez nich żywności z wymogami prawa żywnościowego właściwymi dla ich działalności i kontrolowania przestrzegania tych wymogów i to właśnie oni ponoszą pełną odpowiedzialność za bezpieczeństwo tej żywności. Zatem każdy podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze, niezależnie od tego, na jakim etapie łańcucha produkcyjno-dystrybucyjnego on działa, powinien liczyć się z tym, że jego działalność zostanie poddana wnikliwej kontroli i w razie wykrycia jakichś nieprawidłowości poniesie on odpowiedzialność.
Co istotne, w świetle art. 3 ust. 2 rozporządzenia nr 178/2002 przedsiębiorstwo spożywcze to nie tylko podmiot nastawiony na zysk, ale także podmiot nastawiony non-profit, o ile jego działalność związana jest z jakimkolwiek etapem produkcji, przetwarzania i dystrybucji żywności – zatem również organizacje nie uzyskujące korzyści majątkowych w związku z prowadzoną przez nich działalnością muszą sprostać wszystkim szczegółowym wymaganiom nakładanym na podmioty działające na rynku spożywczym.
